Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Είμαστε κάτι...



Και δεν υπάρχει κανείς να μας πιάσει απ' το χέρι να μας βγάλει από το χάος... Είμαστε μόνοι ανάμεσα σε μόνους κι μετέωροι στο ρέκβιεμ της ζωής μας, στον επικήδειο ύμνο των ονείρων μας. Πέθανε η λύτρωση και μαζί της κι η δική μας ελπίδα...
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

9 σχόλια:

Bliss είπε...

ακομα και η ξεκουρδιστη κιθαρα
βγαζει ηχο.
δινει ζωντανια και σπαει την σιωπη!!!

ελα να χαμογελαμε!!!

13 Δεκεμβρίου 2009 στις 9:41 μ.μ.
avraoneirou είπε...

Από τα αγαπημένα μου ποιήματα του Καρυωτακη...
με μελαγχολεί αλλα έχει πραγματικα τόσα πολλά να πει!
φιλάκια..

13 Δεκεμβρίου 2009 στις 10:49 μ.μ.
Σκιά με παλμό είπε...

@ Bliss

έχεις ακούσει ξεκούρδιστη κιθάρα από κοντά?

14 Δεκεμβρίου 2009 στις 9:35 μ.μ.
Σκιά με παλμό είπε...

@ avraoneirou

εμενα να δεις πόσο με μελαγχολεί...

Λέει αλήθειες που πονάνε, για αυτό πονάει κι αυτό...

14 Δεκεμβρίου 2009 στις 9:48 μ.μ.
Bliss είπε...

fysika!! gkraaaan gkraaaan!!!

mouts:*

14 Δεκεμβρίου 2009 στις 9:54 μ.μ.
Σκιά με παλμό είπε...

@ Bliss

Πιστεύεις πως ο ήχος της κιθάρας είναι φυσικός ως ξεκούρδιστος ή ως κουρδισμένος στα μέτρα μας?

14 Δεκεμβρίου 2009 στις 10:00 μ.μ.
Bliss είπε...

xmmmm!!

skalwsa twra. alla 8a epanel8w me apanthsh tekmhriwmenh!


molis eida mia polu wraia tainia!

14 Δεκεμβρίου 2009 στις 11:54 μ.μ.
Υάδα είπε...

Σίγουρα πέθανε η λύτρωση; Η ελπίδα; Γύρισε λίγο πιο δίπλα από εσένα και θα δεις πως τα όνειρα συνεχίζουν να υπάρχουν όσο δύσκολα κι αν πρόκειται να πραγματοποιηθούν...

Ακολούθησε τα... θα σε οδηγήσουν εκεί που πραγματικά λαχταράς. Κι αν λοξοδρομήσουν, θα έχεις κάνει ένα ταξίδι που σίγουρα μόνο εμπειρίες θα σου έχει αφήσει.

Πίστεψε σε αυτό που σου λέω... ακολούθησέ το...

Γλυκό βράδυ να έχεις... :-)

15 Δεκεμβρίου 2009 στις 8:12 μ.μ.
Σκιά με παλμό είπε...

Πιστεύω... δεν απέμεινε και τίποτε άλλο...

20 Δεκεμβρίου 2009 στις 11:47 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)