Και εκεί που πίστευα πως το φως έφευγε από το δωμάτιο, η νεανική μυρωδιά εξαϋλώνονταν με τις ώρες και ένα ύστερο χαμόγελο καμπύλωνε λίγο πριν τη πορεία στο τάφο... Λίγο πριν τελειώσει ο χρόνος... μία απ' τις καλύτερες νύχτες.
Αν ο λόγος είναι αργυρός, ο μονόλογος βαθύς (ίσως και κουραστικός πολλές φορές), οι φιλολογικές συζητήσεις ενδιαφέρουσες.. τότε δεν ήταν αυτό... Είναι κάτι άλλο. Δεν ήταν μια κατάθεση... Δεν έτρεμα μόνο εγώ (γιατί, κατά βάθος έτρεμα). Και ξέρω πως δεν ήμουν μόνο εγώ που ένοιωθα έτσι. Αν το λεγα με μια λέξη δεν θα το ονόμαζα: "έκσταση", ούτε "super", "φανταστικό"... Δε ξέρω πως να το πω... δεν υπάρχουν λέξεις...
Μου είπες... ακούω τη φωνή σου στο μυαλό μου. Άνοιξες αυτή τη ψυχή που αγκομαχά και έβγαλες ένα κόσμο ολάκερο μπροστά στα δύο υγρά χέρια μου, να αγγίξουν, από κρύσταλλο κι ασήμι... Σήκωσες την ανατολή σου και άρχισες να ψέλνεις άσματα πρωτάκουστα, για αλλόκοτους Θεούς σου. Δεν είχα δει ποτέ την ανατολή σου. Νόμιζα πως ήσουν κλεισμένη στην δική σου δύση όμως έκανα πόσο λάθος.
Σου είπα... ούτε μυστικούς ήχους από μια σπηλιά κοντά στη θάλασσα, ούτε ένα τραγούδι που μου χε τραγουδήσει ένα γέρος τραγουδιστής από άλλη χώρα. Ήμουν εγώ και σου μίλησα για μένα. Για τους δικούς μου ήχους, τα τρεμοπαιγματα των κεριών, την ακτινοβολία από τις ρίμες, την αγάπη που από χρόνια κατοικούσε στο ίδιο μέρος μια ολόκληρης ζωής.
Κάθισα στο τέλμα του τέλους, να παρατηρώ τις στιγμές... και μελαγχόλησα. Μα τότε, σήκωσες τα τρυφερά μάτια σου και μου πες "δεν τελείωσε τίποτα. τώρα αρχίζουν όλα"...
Και ήταν από τις ομορφότερες βάρδιες του χρόνου αυτού που σιγά σιγά σβήνει. Ελπίζω να μη σβήσει αυτό το φως που πίστεψα... Ακόμα ελπίζω :)
8 σχόλια:
Όταν ο χρόνος τελειώνει, πάντα σκεφτόμαστε όλα όσα έγιναν!!! Μερικές φορές τα καλά είναι περισσότερα από τα άσχημα και άλλες φορές γίνεται το αντίστροφο!!
Ποτέ μην σταματήσεις να ελπίζεις στο καλύτερο μάτια μου!!!
"Μυστικά" φιλιά!!!
@ Μυστικό Μονοπάτι
"Ποτέ μην σταματήσεις να ελπίζεις στο καλύτερο"
Κατά βάθος ελπίζω... Και λέω δε μπορεί... Κάτι υπάρχει, κάτι είναι αλήθεια, κάτι είναι ζωντανό...
Αυτό κι αν είναι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ένα αισιόδοξο κείμενο. Έπρεπε να φτάσουμε στο παραπέντε αυτού του χρόνου για να νιώσεις πως η φλόγα του κεριού δεν έχει ακόμη σβύσει;
Ξέρεις πόσο χαίρομαι γιατί ακούω τον παλμό σου πιο δυνατό από ποτέ; Μη σταματήσεις... Και παραμέρισε τα μπορεί και τα ίσως... Διεκδίκησε όσα λαχταράς. Το να κυνηγάς το όνειρό σου, είναι ό,τι πιο σημαντικό σε αυτήν τη ζωή...
Και θα είμαι εδώ και θα χαίρομαι να διαβάζω πως είσαι καλά και μπορείς να χαμογελάς για όσα διεκδικείς από τη ζωή...
Καλό σου βράδυ... όπως το λαχταράς :-)
Δεν είχα δει ποτέ την ανατολή σου. Νόμιζα πως ήσουν κλεισμένη στην δική σου δύση όμως έκανα πόσο λάθος.
Ότι πιο αληθινό είδα ποτέ.
Στο τέλος μιας ημερολογιακής χρονιάς
Στο τέλος ενός κύκλου
Στο τέλος της ημέρας
Το μόνο που με κρατάει ζωντανή είναι πως κάτι καινούργιο θα αρχίσει, μαζί με την ελπίδα πως το σύμπαν πάντα κρατάει ισορροπίες και θα είναι καλύτερο το αύριο απο το χθες...
@ Υάδα
μόλις διάβασα το σχόλιό σου χαμογέλασα... Είναι αλήθεια πως αυτός ο παλμός είναι δυνατός. Δε ξέρω αν έπρεπε να φτάσουμε στο παρά πέντε για να συμβεί κάτι τέτοιο... Ήταν πάντως από τις πιο ειλικρινείς βραδιές του έτους, χωρίς προσωπεία κλπ...
@ Μικρές ανάσες
Αυτή η ανατολή είναι σπάνια και δε τη καθορίζω εγώ, αλλά όλοι οι άλλοι γύρω μου... Και εγώ έτσι πιστεύω πως είναι κάτι αληθινό.. Ελπίζω να μη διαψευσθώ...
Εκτός των άλλων όμως εύχομαι αύριο που είναι Χριστούγεννα (και ας με συγχωρέσει κανείς αν νομίζει πως ασεβώ) αν μας ακούει κανείς Θεός , ας κάνει κάτι να μας λυτρώσει από το δικό μας βούρκο...
τι είπε ο ποιητής ρε'συ;;;
Δημοσίευση σχολίου