Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Ελπίζω

Κάθισε χάμου να κοιτά το πέλαγος
Στάθηκε σιωπηλός να πειστεί.
Δάκρυσε ήδη. Μόνος.
Παρατηρεί ποιός έρχεται από μακριά
...............





Δυο γλαρόπουλα ξανθά
κι άλλα κι άλλα!
κι αυτός πετάει, υψώνεται, ζωντανεύει!
απλώνει κι ορθώνεται.
Ζει, το ακούσατε όλοι;
Ζει!
Και κοιτά απ τους αψηλούς αέρηδες το κόσμο
τον ήλιο να στάζει δάκρυ αληθινό.
Επιτέλους. Είναι ελεύθερος! Είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!

Τώρα κοιτάζει τον ουρανό να ελπίζει...
Από αύριο, από αύριο άνθρωποι
θα αναστηθεί στην αιωνιότητα...

4 σχόλια:

manolia είπε...

:)..

welcome back home..

manolia είπε...

τελικά έβρεξε...

Σκιά με παλμό είπε...

Είναι αλήθεια, αυτό είναι το σπίτι μου.

Έτρεξε πόθο κι ελπίδα ο ουρανός....

Μικρές ανάσες είπε...

Προς όλους τους φίλους bloggers:

Σας παρακαλώ κάνετε αναδημοσίευση το link που σας στέλνω, δεν επιτρέπετε να αφήσουμε να περάσει έτσι μια τόσο δικτακτορική κίνηση

http://smallbreaths.blogspot.com/2010/06/blog-post_29.html