Η ιδέα της δημιουργίας

Εν αρχή ην η σκέψις. Και πριν τη σκέψιν υπήρξε το συναίσθημα, η όψη και πριν από όλα αυτά η σιωπή. Και όσο κι αν μετά από αυτή ακολούθησαν τα προηγούμενα εκείνη στο παρασκήνιο πάντα υπήρχε και θα υπάρχει, ως μέρος μιας ευρύτερης αδυνατότητας να αγγίξουμε το άπειρο... Αλλά και τι μας νοιάζει, να φτάσουμε στα άστρα σε λεπτά. Είμαστε τόσο βαθιά υλιστές (ή τουλάχιστον έτσι μας έχουν κάνει, με τη συγκατάθεσή μας), που δε μας ενδιαφέρει το συναίσθημα, μας ενδιαφέρει μόνο και μόνο να γεμίσουμε τη κοιλίτσα μας και εκτός από αυτό, όλα τα άλλα είναι κλισέ και χαζομαριτσες για παιδιά 12 χρονώ. Έμειναν μόνο στα παιδικά βιβλία οι ιστορίες για πριγκίπισσες που ερωτεύονταν, για ηρωικές θυσίες ιδανικών για ανιδιοτελή αγάπη και πόσα άλλα....
Η ιδέα λοιπόν της δημιουργίας αυτού του blog ήρθε από μια προσμονή. Αυτή η προσμονή είναι να αγαπώ σε όλη μου τη ζωή αυτές τις χαζομερίτσες των παιδιών 12 χρονώ... Θέλω να τις βιώσω στο πετσί μου, όσο πιο πολύ γίνεται και από μια παλιά συνήθεια, να τις γράφω σε λίγα χαρτιά.
Αυτά τα χαρτιά λοιπόν θα πάρουν ηλεκτρονικό χαρακτήρα και θα ξεδιπλωθούν, ευχόμενος να μη σας κουράσουν, αλλά να είναι αφετηρία σκέψης...