Από το παρελθόν στο μέλλον

Είναι όμηρος εκείνος που έχει αποκηρύξει το παρελθόν του από το ίδιο. Και είναι βέβαιο πως κάποια στιγμή θα έρθει να σταθεί μπροστά σου σαν δήμιος του ρωμαϊκού στρατού, έτοιμος να σου ευνουχίσει το σώμα και τα όργανα ένα - ένα, αρχίζοντας από τη καρδιά. Μα η εντολή δεν θα έχει έρθει από κανέναν Καίσαρ, αλλά θα ναι μια επιλογή που χαοτικά και λανθασμένα θα έχεις επιλέξει στο παρελθόν για το μέλλον. Ναι έκανες λάθος, έκανες ίσως το μεγαλύτερο και τώρα δε μπορείς να πάρεις το λόγο σου πίσω. Θα πεθάνεις κι εσύ με τον ίδιο τρόπο όπως όλοι οι άλλοι πριν από σένα έκαναν τέτοια λάθη. Είναι αυτή η επιλογή (αν και δε πιστεύω σε επιλογές) που σε έφερα σε αυτή τη θέση να τελειώσεις με τον ίδιο τρόπο όπως οι προηγούμενοι. Είναι πάντα αυτή η επιλογή που σε αφήνει να δρας στο χρόνο...Είσαι (είμαι) άξιος της μοίρας σου (μου)...

Ίσως όλα αυτά που αισθάνομαι τα περιγράφει καλύτερα ο καβάφης σε ένα από τα αγαπημένα μου (η ειρωνεία της ζωής) ποιήματα:

Η Πόλις
Είπες· «Θα πάγω σ' άλλη γή, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα,
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ' είν' η καρδιά μου -- σαν νεκρός -- θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμό αυτόν θα μένει.
Οπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα».

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -- μη ελπίζεις --
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γή την χάλασες.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1910)