Πριν δύο χρόνια, μια εποχή πιο κρύα από τούτη, μέσα από συνειρμούς, σκέψεις, εικόνες και ήχους που ήρθαν στο μυαλό μου, ανακάλυψα το παρακάτω βίντεο. Από τότε μέχρι σήμερα με συγκινεί εξίσου. Η ανάμνηση... πόσο δυνατή μένει στο μυαλό και δε μπορεί να τη αγγίξει ούτε ο χρόνος, ούτε τίποτα. Στέκει εκεί και σου ψιθυρίζει: "θυμάσαι τότε..." Εικόνα απλή και μουσική λιτή και όμως.... πόσο μεγαλειώδες το συναίσθημα που ίσως να μη χώραγε σε καμιά λέξη, σε κανένα ποίημα. Ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα, που επαληθεύει πως η λιτότητα δεν αναδεικνύει πάντα κάτι ευτελές, μα έχει σε πολλές περιπτώσεις να δώσει όσα δε αντέχει η πολυπλοκότητα να αγγίξει από κοντά: την απλότητα (και παράλληλα, ωραιότητα) των συναισθημάτων.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Σ'ευχαριστώ.
Είναι πραγματικά υπέροχο και άκρως συγκινητικό.
Καλή σου μέρα.
Με συγκίνησε.. πολύ. Ίσως είναι και η μέρα που επιτάσσει κάτι τέτοιο.. Πόσο δυνατά είναι τελικά τα βιώματά μας, ώστε να είναι ικανά να μας γυρίζουν πίσω σε στιγμές και ανθρώπους, όσα χρόνια κι αν περάσουν!
Βρήκα μια γωνιά δική μου στο δικό σου χώρο και θα έρχομαι..
Καλό ξημέρωμα να έχεις :-)
θυμασαι..τοτε;
οι αναμνησεις χαραζονται μεσα μας και δε σβηνουν ποτε.
πολυ ομορφο και νοσταλγικο το βιντεο σου.
Φιλι γλυκο!
Ξωτικουλι
Είναι έτσι μάλλον επειδή είναι τόσο απλό και καθημερινό...
Υάδα
Γενικά το μυαλό κάνει μια θαυμαστη δουλειά. Δε ξεχνάει ποτέ αυτά που θέλει, ψάχνει για όπια, αναζητεί τη χαρά, αντέχει τη λύπη... Είναι σα να δημιουργει έναν νεο κόσμο υπό δικους του όρους, απ την αρχή.
#lockheart#
"θυμασαι..τοτε;", η πιο τραγική επερώτηση της ανθρώπινης (αυτο)γνωσίας που αφορά το φορτίου του μεγαλύτερου σαδιστή, του χρόνου. Και λέω επερώτηση διότι προηγείται: "Αντέχεις το παρελθόν σου;"....
Δημοσίευση σχολίου